ARINMA

Hiç durup düşünmezdim şimdiye dek.Söylenene olduğu gibi inanırdım, hiç kimsede kötü niyet aramazdım.İlle de bir yakınlığının olmasına gerek yok, ben insana insan olduğu için değer verirdim.Hayvanlara bağlı değildim insanlara bağlı olduğum kadar.Yüzde yüz inanırdım insanlara ve eğer seviyorsam yüzde yüz severdim.İnanırdım onların da benimle aynı düşüncede ve sevgide olduğuna.Herkese arkamı gözüm kapalı döndüm, çok inandım, çok sevdim.Hata görünce mükemmelliyetçi davrandım ve düşünmeden sildim, sonra dönmek istedim.Döndüğümde daha çok acı çektim çünkü daha büyük yaralar açtılar.Artık kimse için bir savaş vermiyorum, ben oraları geçeli çok oldu.Herkes bir gün gidebilir, herkes bir fazlasını yapabilir.İnsanları, (ki siz anlamışsınızdır nasıl insanlardan bahsettiğimi) hayvanları, bebekleri ve öğrencilerimi sevdiğim kadar sevmiyorum.Çünkü sevgisine ve samimiyetine inandığım yegane varlıklar.Yıkım üzerine yıkım yaşamak beni belki kalben, ruhen çökertti ama yine diyorum ki beni ben yaptı. İçinde fesatlık olan, kalbi kötü olan herkesin yolunun kibirden ve ziyandan geçtiğini biliyorum. Bu yüzden artık yoklar. Zarar verecek olan herkes ve her şey gitti, böyle çok kırıldım belki ama büyük bir kötülüğü temizlemiş gibi hissediyorum. Artık içinde en ufak bir kötülük taşıdığına inandığım herkesi layık oldugu yere bırakıyorum. Sizleri çok sevdim tekrar söylüyorum hepinizi, hayatıma değen herkesi çok sevdim. Yaptığım her şeyi çok içimden gelerek yaptım, ve her zaman içimden gelerek sizin yanınızda olmaya devam ettim. Yanlışınızı gördüğümde bağışladım, ki ben bağışlamayı bilmezdim. Gerçekten inandım kalbinize, dilinize. Bunların sahte olması beni değil, sizi ilgilendirir. Çünkü ben gördüğümü sevdim. Var olmaya devam ettiğiniz yerler sizi onure etsin, çünkü hak ediyorsunuz. Sizin derdiniz değil biliyorum, kimse de kimsenin ne yaşadığını bilmez belki ama kötü olmaya gerek yoktu. Belki eskisi gibi içim rahat değil, belki güvensizleştim, belki tuz gibi dağıldım, belki de cam gibi kırıldım.Doldum, kimi zaman taştım, kimi zaman taşamadım. Artık yeter! Yokluğunuz varlığınızın verdiği keder ve ziyandan iyidir. Yıllar sonra iyi ki yapmışlar, Allah önüme çıkarmış da bugün ben olmuşum diyeceğim günler gelecek, yine biliyorum. Nereden biliyorsun? Diye soracak olursanız, hep öyle oldu çünkü, sadece bu defa sayenizde kimseye yüzde yüz inanmıyorum, severken yüzlerce kez düşünüyorum, minimuma indirdim sevgimi ve inancımı. Şükür ki insaniyetimden bir şey kaybetmedim, dilerim size de nasip olur. Dökmeye niyetim yok içimi, zaten zor sığdırdım...Seher BARUT