Seher Barut

Yarayı sarmadım, Yaraya yâr açtım. Yâre de yara açtım. Ne yârim yaramı sardı. Ne de yaram kabuk bağladı. Gecenin içinde kabuğu diledikçe, Yarama daha elzem yaralar açıldı. Gecenin zehrinde, umudun şerrinde... Kabuğun içinden devâsa yaralar yeşerdi. Biçare sarmaya uğraşıyorum, kanamaya başlıyor. Kimselerin olmadığı zamanlarda kan'ıyorum... Bilhassa ve biçâre... Yaramı gönlüme sunuyorum, yârdan ötürü. Yârdan ötürü ise yeni yaralar açıyorum. Kabuğu görsem ne alâ! Lâkin kabuk sırra meyledi. Kandığım, kanadığım her an biricik, Kanı da, kanamayı da, yâri de, yarayı da aldım, kabul eyledim. Bilinmezlikte ve biricik... Seher BARUT

Hiç durup düşünmezdim şimdiye dek. Söylenene olduğu gibi inanırdım, hiç kimsede kötü niyet aramazdım. İlle de bir yakınlığının olmasına gerek yok, ben insana insan olduğu için değer verirdim. Hayvanlara bağlı değildim insanlara bağlı olduğum kadar. Yüzde yüz inanırdım insanlara ve eğer seviyorsam yüzde yüz severdim. İnanırdım onların da benimle aynı düşüncede ve sevgide olduğuna. Herkese arkamı gözüm kapalı döndüm, çok inandım, çok sevdim. Hata görünce mükemmelliyetçi davrandım ve düşünmeden sildim, sonra dönmek istedim. Döndüğümde daha çok acı çektim çünkü daha büyük yaralar açtılar. Artık kimse için bir savaş vermiyorum, ben oraları geçeli çok oldu. Herkes bir gün gidebilir, herkes bir fazlasını yapabilir. İnsanları, (ki siz anlamışsınızdır nasıl insanlardan bahsettiğimi) hayvanları, bebekleri ve öğrencilerimi sevdiğim kadar sevmiyorum. Çünkü sevgisine ve samimiyetine inandığım yegane varlıklar. Yıkım üzerine yıkım yaşamak beni belki kalben, ruhen çökertti ama yine diyorum ki beni ben yaptı. İçinde fesatlık olan, kalbi kötü olan herkesin yolunun kibirden ve ziyandan geçtiğini biliyorum. Bu yüzden artık yoklar. Zarar verecek olan herkes ve her şey gitti, böyle çok kırıldım belki ama büyük bir kötülüğü temizlemiş gibi hissediyorum. Artık içinde en ufak bir kötülük taşıdığına inandığım herkesi layık oldugu yere bırakıyorum. Sizleri çok sevdim tekrar söylüyorum hepinizi, hayatıma değen herkesi çok sevdim. Yaptığım her şeyi çok içimden gelerek yaptım, ve her zaman içimden gelerek sizin yanınızda olmaya devam ettim. Yanlışınızı gördüğümde bağışladım, ki ben bağışlamayı bilmezdim. Gerçekten inandım kalbinize, dilinize. Bunların sahte olması beni değil, sizi ilgilendirir. Çünkü ben gördüğümü sevdim. Var olmaya devam ettiğiniz yerler sizi onure etsin, çünkü hak ediyorsunuz. Sizin derdiniz değil biliyorum, kimse de kimsenin ne yaşadığını bilmez belki ama kötü olmaya gerek yoktu. Belki eskisi gibi içim rahat değil, belki güvensizleştim, belki tuz gibi dağıldım, belki de cam gibi kırıldım. Doldum, kimi zaman taştım, kimi zaman taşamadım. Artık yeter! Yokluğunuz varlığınızın verdiği keder ve ziyandan iyidir. Yıllar sonra iyi ki yapmışlar, Allah önüme çıkarmış da bugün ben olmuşum diyeceğim günler gelecek, yine biliyorum. Nereden biliyorsun? Diye soracak olursanız, hep öyle oldu çünkü, sadece bu defa sayenizde kimseye yüzde yüz inanmıyorum, severken yüzlerce kez düşünüyorum, minimuma indirdim sevgimi ve inancımı. Şükür ki insaniyetimden bir şey kaybetmedim, dilerim size de nasip olur. Dökmeye niyetim yok içimi, zaten zor sığdırdım... Seher BARUT

Bana bakıyordu... Yıllarımızı ayıralım o zaman dediğinde en sevdiğim koltuğumuzda oturuyordum. Yutkundum, cevap bekliyordu, ne denirdi? İçinde hep ikimizin olmasına alıştığım eve yabancıyım. İki kişi var yanımızda, babam yanımda. Babama bakıyordum ne diyeyim baba? Cevap vermedim, nasıl ayıracaktık yolları. Daha gözleri ona benzeyen bir çocuğum bile olmamıştı. Kalbim acıdı o an, yanındakini suçladım, kabullenemedim. O yokluğunda yaşamayı unuttuğum adam bunları diyemezdi bana... Dedi, konuştuk, gittiler. Babam kaldı yanımda, ne tuhaf değil mi aile kalıyor ancak yanında. Ne diyecektim baba? Kalkıp kahve yapayım mı, ya da güzel bir yemek, ne dersin? Gidip soğuk suyun altına attım kendimi, hiçbir şey olmamış gibi. Hala ne diyeceğimi düşünüyordum. Kalbimde öyle bir acı var ki, yutkunamıyorum. Valizleri toplamaya başlamıştı babam, neden Valizleri topluyordu babam? Evimden ayrılamazdım, yapma baba... Tabi böyle diyemedim, ben aslında hiçbir şey diyemedim. Valizleri toplamaya başladım. Birkaç parça yeter diyordum, babam gözlerimdeki çaresizliği anlamıştı. Hiç konuşmadık ama o anlamıştı. Bir daha gelmeyeceksin i hissettirmişti bana. Gittim birkaç parça daha koydum, birkaç parça daha ve birkaç parça daha... Tüm eşyalarımı almıştık... Baba hala bu evde izlerim var, gitmeyelim demek istedim. Takdir edersiniz ki diyemedim... Hatta anahtarımı bile içeride unuttum. Bir daha ihtiyacım olmayacaktı nasılsa. Son bakış, son görüş hepsini aynı gün yaşadım. Ve yola çıktık, ellerimde koca valizler, bavullar, çantalar... Ben hala ne diyeceğimi düşünüyordum... Bugün kendime bakıyorum ve diyorum ki söyleyemediğim, sustuğum her şey beni ben yaptı. Sevgiyle... Seher BARUT

Garip bir ezgi çalıyor beynimin içinde, Yankılanan bu uğultu arasında yalnız yüzün geliyor gözlerimin önüne... Ellerin, bakışın, duruşun, kokun bir yana, Gözlerin geliyor aklıma gecenin içinde. Gündüzün ışığında, cehennemin dibinde... Bir çift göz açılıyor depremin ortasında günüme, geceme... Kükrüyor ruhum, lal olmuş dudaklarımsa kuruyor... Talan olmuş yüreğin içinden çıkmak biçare bedenime ağır, meşakkatli. Bir sen olsaydın günümü aydınlatan, geceme ışıyan... Hayalimde öyle güzel ki gözlerin, ellerin, saçların. Geceme alıyorum, gündüzüme ekliyorum. Bilmezdim bir çift gözün insan hayatında bu denli ehemmiyetli olduğunu. Senin var olduğunu bilmeden önce... Gel yine ruhuma, özlemim dinmez belki ama hayalim can bulur. Sevgiyle... Seher BARUT

Benim güzel kızım, Hiç doğmayan, dünyaya getiremediğim... Fakat hayalimde her gün tekrar doğumunu hayal ettiğim, Yapamadım güzel kızım, başaramadım... Senin yüzün bile saklıyken hatrımda sana dokunamadım. Sanki bir cam vardı aramızda ve ben o camı kıramadım. Öyle çok isterdim ki ''Annem'' demeni, sadece bu anı yaşamak için bile uğrunda can vermeye hazırdım, hala hazırım. Ama bilirim öğretti hayat; Ben binlerce kez ölsem de sen bir kez bile doğamayacaksın. Sadece bu gerçeği bilmek bile beni kahrediyor ama olsun diyorum hayali var, ben bu hayal ile bile yaşarım. Sonra hayalin ağır geliyor... Öyle gerçeksin, öyle güzelsin ki hatrımda Niye yanımda, ellerimde değil diye kendimi tüketiyorum... Hiç olmayacaksın güzel kızım hem de hiç... Ben Destina koydum adını, sen adın gibi güzel yaşa biriciğim... Seher BARUT